انواع نهال زردالو این گیاه بومی مناطق چین و سیبری می باشد ، زرد آلو از لحاظ احتیاجات به آب و هوایی شبیه هلو بوده و از درختان مناطق معتدل گرم بشمار می آید و سرماهای شدید زمستان را نمی تواند تحمل کند .
نیاز سرمایی زرد آلو ، کمتر از هلو بوده و برای خاتمه استراحت جوانه ها به ۳۰۰-۹۰۰ ساعت دمای زیر ۷ درجه سانتی گراد نیاز دارد ، زمستان های نسبتا سرد و تابستان های گرم و خشک برای رشد و باروری زرد آلو مناسب است ، مقاومت زرد آلو به سرمای زمستانه در حدود ۲۵- درجه سانتی گراد می باشد ، گل های زرد آلو همانند هلو قبل از برگ ها ظاهر می شوند ، اما در مناطقی که زمستان های گرم دارند ، جوانه های زردآلو در معرض ریزش قرار می گیرند .
گل های باز شده زرد آلو نسبت به سرمای دیررس بهاره حساس بوده و باید در مناطقی که خطر سرمای دیررس بهاره وجود ندارد ، اقدام به کشت این درخت نمود ، زیرا زرد آلو زودتر از درختان میوه دیگر گل های خود را باز می کند ، گرده افشانی زردآلو توسط حشرات انجام می گیرد ، اکثر میوه های زردآلو در جانب سیخک های دوساله تشکیل می شوند و هر سیخک پس از ۳ سال باروری خشک می شود ، بنابراین با هرس سبک باید تحریک به تولید شاخه های بارور جدید نمود .
شکل مناسب تربیت برای درختان زردآلو ، شلجمی می باشد و نهال های کشت شده در حدود 5-4 سال بعد شروع به محصول دهی می کنند ، اکثر ارقام زردآلو خود بارور بوده و نیاز به رقم گرده زا ندارند ، خاک های سبک لومی شنی با زهکشی کامل برای کشت زردآلو مناسب
بوده و ریشه های آن در برابر غرقاب شدن (water logging) حساس می باشند. برای تکثیر زردآلو از روش پیوند، روی پایه های مختلف استفاده به عمل می آید. پایه های بذری زردآلو در خاک های عمیق و زهکشی شده، مناسب هستند و فاصله کشت درختان در روی پایه های بذری 7-5 متر در نظر گرفته می شود. در ضمن در خاک های خشک، آهکی و آلوده به نماتد از پایه های زردآلو استفاده می شود. در زمین های سنگلاخ و خشک پایه های بادام مناسب است. پایه های هلو برای پاکوتاه کردن زردآلو مورد استفاده قرار می گیرد اما احتمال ناسازگاری و عدم جوش خوردن محل پیوند همچون عدم اتصال بافت های چوب و پوست و شکستگی در محل پیوند ظاهر می شود.
آلوی میروبالان (myrobalan (p.cerasifera)) که توسط قلمه ریشه دار می گردد، به عنوان پایه در زمین های سنگین و مرطوب برای زردآلو مورد استفاده قرار می گیرد اما این پایه به ورتیسیلیوم حساس می باشد.
معمولاً در برخی مناطق بر روی پایه میروبالان از میان پایه درگزی استفاده می کنند و زردآلوی پیوند شده بر روی این میان پایه، شاخه های تاج آویزان حاصل می کند اما در چند سال بعدی دوباره شاخه ها حالت عمودی به خود می گیرند. زردآلو از میوه های هسته دار بشمار می آید و از ارقام مهم زردآلو که در ایران کشت و کار می شود می توان به زردآلوی شکرپاره و نخجوان اشاره کرد و از ارقام زردآلوی بذری که میوه مناسب ندارند در تهیه برگه (زردآلوی خشک شده) استفاده به عمل می آید.